خانواده هاي مجيد توكلي، احمد قصابان و احسان منصوري در نامه يي كه ‌‌آن‌را‌ نامه چهارم خود از زمان بازداشت فرزندشان ناميده اند، جزئياتي را شرح داده اند كه بر اعمال شكنجه دلالت دارد. در اين نامه آمده، اين دانشجويان علاوه بر آزارهاي رواني تيم هفت نفره از بازجويان كه‌گاه و بيگاه در 24ساعت شبانه روز براي بازجويي مراجعه مي كردند، به‌شدت ضرب و شتم شده اند و در سلولهاي بسيار كوچك نگهداري و همچنين مجبور شده اند، ساعتهاي متمادي، گاهي به‌مدت 2روز سر پا بايستند.يكي از نويسندگان نامه، مادر احسان منصوري، دانشجوي دانشگاه پلي تكنيك است. او شرايط فرزندش را چنين توصيف مي كند. مادر احسان منصوري: ” من يك سري از مواردي را كه مي دونم همين حالا هم استفاده ميشه، چشم بند هست كه همواره براي آوردن و بردن، حتي موقع ديدار ما از چشم بند استفاده مي كنند. در حال حاضر كه اينها در انفرادي نيستند به‌اصطلاح در همون بند 209 در قسمت عمومي‌اش به‌سر مي برند، هر دو روز يكبار ظاهراً 20دقيقه هواخوري در يك فضاي 10*10 كه سقفش بايد باز باشه، اونهم با ميله پوشونده هواخوري دارند كه خيلي سخت تر بوده زماني كه توي انفرادي بودند. ضرب و شتم و فشار رواني، تهديد خانواده ها، فحاشي كردن، كتك زدن، 48ساعت بازجويي هاي مداوم هفت نفره يا اينكه مثلاً كاري كه اينها نكردند، مي گن شما بياييد تكرار كنيد از حفظ اين رو چندين بار، مثلاً 300بار حفظ كنيد، بگيد بلند بعد بتونيد بنويسيد. يعني اول تكرار كنيد بعد دوباره اينها را بنويسيد و بگيد كه ما اين كار رو كرديم.“تعدادي از دانشجويان آزاد شده از زندان انفرادي تأييد كرده اند كه در زندان كتك خوردند و تعدادي از آنان گفته اند كساني كه هنوز هم در بند هستند، بيش از سايرين شكنجه شده بودند.برخي از فعالآن سياسي كه پيش از اين در زندانهاي ايران بازداشت بودند مي گويند كه رفتار بازجوها معمولا با افرادي كه كمتر شناخته شده هستند نظير دانشجويان، تند تر از زندانيان شناخته شده سياسي است.حسين باستاني، صاحب نظر در مسائل سياسي ايران، معتقد است كه شيوه برخورد با دانشجويان دانشگاهها در سالهاي اخير سابقه نداشته است.